عشق پنهان من
با تو قلبم تند می زند ، با من بمان ...عشق پنهان من
با تو قلبم تند می زند ، با من بمان ...
Love you
بازآمدم بازآمدم از پیش آن یار آمدمدر من نگر در من نگر بهر تو غمخوار آمدم
چندین هزاران سال شد تا من به گفتار آمدم
بازم رهان بازم رهان کاین جا به زنهار آمدم
دامش ندیدم ناگهان در وی گرفتار آمدم
آخر صدف من نیستم من در شهوار آمدم
آن جا بیا ما را ببین کان جا سبکبار آمدم
من گوهر کانی بدم کاین جا به دیدار آمدم
ور نه به بازارم چه کار وی را طلبکار آمدم
کاندر بیابان فنا جان و دل افگار آمدم
My Sun
بگذار سر به سینه ی من تا که بشنوی
Kiss
درین محاکمه تفهیم اتهام ام کنسپس به بوسه ی کارآمدی تمام ام کن
اگرچه تیغ زمانه نکرد آرام ام،
تو با سیاست ابروی خویش رام ام کن
به اشتیاق تو جمعیتی ست در دل من
بگیر تنگ در آغوش و قتل عام ام کن
شهید نیستم اما تو کوچه ی خود را
به پاس این همه سرگشتگی به نام ام کن
شراب کهنه چرا؟ خون تازه آوردم...
اگر که باب دلت نیستم حرام ام کن
لبم به جان نرسید و رسید جان به لبم
تو مرحمت کن و با بوسه ای تمام ام کن
(ع. بدیع)
Answer the question
آه، بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاد در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پر زدن چلچه هاست
بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
باز می پرسمت از مساله و دوری عشق
و سکوت تو جواب همه ی مساله هاست
treasure
من تنها سه چیز را آموزش می دهم
سادگی ، شکیبایی ، شفقت
این سه گرانبها ترین گنجها هستند
ساده در اعمال و گفتار
به منبع وجود باز می گردید
شکیبا با دوستان و دشمنان
با همه چیز هماهنگی می یابید
مهربان با خود
با همه موجودات جهان در صلح و آشتی خواهید بود...
Adversity
چو ناکس به ده کدخدایی کند
کشاورز باید گدایی کند
به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا این سرانجام بد داشتیم
patience
مثل دیوانه زل زدم به خودم
گریه هایم شبیه لبخند است
چقدَر شب رسیده تا مغزم
چقدَر روزهای ما گند است!
من که مفتم! اگرچه ارزانتر!!
راستی قیمت شما چند است؟!
Thinking
"آدمیان از هیچ چیز روی زمین به اندازه تفکر نمی ترسند
_بیشتر از نابودی
_ حتی بیشتر از مرگ ...
تفکر ویرانگر و طغیانگر است،
مهیب و هولناک است،
تفکر نسبت به تعصبات،
نهادهای جاافتاده
و عادت های آسایش بخش،
بی رحم است.
تفکر به قعر جهنم سرک می کشد
و نمی هراسد.
تفکر عظیم،
چابک
و آزاد است،
نور جهان است،
و شکوه بشر.
برتراند راسل"
Bell
نامه ی روز جمعه امروز صبح زود به دستم رسید
و بعد از آن نامه ی جمعه شب.
ای که چهره ات در ایستگاه راه آهن آن قدر عزیز و غم انگیز می نمود،
نخستین نامه ات خیلی غم انگیز بود.
غم انگیز بود نه چندان به علت درونمایه ی آن بلکه از آنجا که زمانش گذشته بود.
آن چیزی یکسره مربوط به گذشته بود.
در جنگل با هم ، در بیرون شهر باهم، سواری با هم.
مگر پایانی بر اینهمه متصور است.
این سواری در کنار هم از میان خیابان سنگی و بازگشتن
از راه کوچه در پسینگاه پایانی ندارد
و با اینهمه این گفته که اینهمه را پایانی نیست یک شوخی احمقانه است.
دلایل آن اینجا روبروی من است.
چند نامه ای که همین الان آنها را خواندم.
خوش آمد گویی رئیس ( به جای آنکه حکم اخراجم بدهد)
و نامه هایی دیگه که این سو و آن سو پخش شده اند.
و در تمام این مدت ناقوسی کوچک در گوش من زنگ می زند
( که زبان حال آن چنین است):
« میلنا دیگر باتو نیست.»
اگرچه زنگ ناقوس قدرتمند دیگری در جایی در آسمان
( به زبان حال چنین می گوید):
« او ترا ترک نخواهد کرد.»
اما ناقوس کوچک درست در گوش است
و باز نامه ای دیگر که مربوط به شب است.
درک نشدنی است که بتوان آن را خواند.
درک نشدنی است که بتوان سینه را گشود
و به قدر کافی از این هوا تنفس کرد.
درک نشدنی است که بتوان اینهمه از تو دور بود.
و با اینهمه من شکوه نمی کنم.
جایی برای ناله و زاری نیست
و کلمات تو نزد من است.
ف
/ نامه هایی به میلنا
فرانتس کافکا